09-06-09

 EGURALDIAREN MARTXA

Aurretik pattal samar zebilen, baina maiatzaren azken aldera aldatu egin zen eguraldiaren martxa. Alturetako korronteen arabera, depresioek aldatu egin zuten norabidea. Ipar mendebaldetik hego ekialderanzko bidea utzi eta hego mendebaldetik ipar ekialderanzko bidea hartzen dute orain. Horrela, askoz modu hobean harrapatzen gaituzte eta inguru-mira hauetarako giro hobea suposatzen du horrek.

Tenporek ere horrelakoxe abisua utzi digute. Lehengo astean genituen eta hego ukitua eta ekaitzetarako joera sumatu diet nik. Nire ustez ez da hori iragarpenak egiteko medio egokia, baina bestela ere horixe antzematen diot eguraldiari.

Gainera batzuetan iragartzen den baino kaskarragoa egiteko jenioa edukitzen du eta beste batzuetan alderantziz. Eta azken honetarako boladan jarri dela iruditzen zait. Beraz, hil honetan behintzat ondo portatuko dela dirudi. Tarteka sortuko diren kaskarralditxoak ere txarkeria gutxikoak gertatuko dira agian. Ez da ohikoa baina San Antonio egunean ere bero galanta egingo du aurten. Asteburua beroa eta datorren astearen erdialdean eskas alditxoa eta on aldi luzea segidan San Juanak barne. Hilaren 21-an zazpiak laurden gutxiagotan sartuko gara udaran.

Negu gogorra ez, baina eskasa bai izan genuen eta udaberrian lehen partea pattala, bigarren partea kili-kolokoa eta maiatzaren azken aldera giro ona jarri zen martxan. Eta esan bezala, joera aldaketa suposatu duela iruditzen zait.

Euria komeni izaten da noizik behin edo tarte handirik gabe, baina udaran ekaitzak izaten dira eurigilerik onenak eta horiek batzuetan aztoratu eta baldar samar portatu ohi dira. Baina ez gaitezen gehiegi beldurtu eta alde onetik begiratu diezaiogun gauzari.

Hori horrela astoaren historia bururatu zait oraintxe. Leize zulora erori omen zen gure asto gizagaixoa eta nagusiak ikusi zuenean zuloaren barrenean buru makur tristeziarekin, erabaki hauxe hartu zuen. Hori ez zegok hortik ateratzerik eta errespontsua errezaturik tapatu egin beharko diat. Horrela hasi zen plasta-plasta lurra botatzen astoa lurperatzeko asmotan. Bota eta bota astoa igo egiten zen lur piloaren gainera. Gizona segi eta segi botatzen, astoari begiratu gabe, erdi negarrean. Halakoren batean hor azaltzen da gure astoa leizearen goienean belarriak tente eta aurpegi alairekin. Arrantza handi bat egin zuenean konturatu zen nagusia eta muxuka eta igurtziz hartu zuen berpiztu zitzaion asto maitea. Hara hor adierazpen ederra itxaropena sekula ez genukeela galdu behar ikusteko. Laino beltzak eta euri jasen ondoren, ateria eta eguzkia azalduko zaizkigu. Krisiaren laino beltzak ere horrelaxe ezkutatuko direlakoan nago.

Krisia gainditzeko denok egin beharko genukeela ahalegina esaten dute baina guk ez dugu ezer ere egin etorri zedin. Eta hori ez da astoa zulora erortzea bezala kasualitatez gertatzen. Norbaitzuk kulpak dituztela bistan dago. Horiek mugitu behar lukete lehenbizi. Ea guk errurik ez dugunok elkarri lagundu bederen egiten dugun. Beraz, animo eta ondo pasa. Hori opa dizuet irakurle guztioi.