ABENDUA EDO LOTAZILA

2016.eko  ABENDUrako  ARTIKULOA

Abendua edo lotazila, kanpoa edo landa lotan dagoen hila, alegia. Lehengoan azaroa neguaren ataria esaten genuen, baina oraingoan neguaren atariko atea ere bai, alajaina. Naturak orain bai hartzen duela itxura kaskarra, izan ere munduak eta eguzkiak beren ibilbideak dauzkate eta elkarren arteko kokapena aldakorra da. Mugimendu horiek ez dira zeharo borobilak edo egokiak, gure ustetan, baina txintxo demonio jarraitzen dute mendez-mende milimetro bat ere okertu gabe. Unibertsoaren barnean punttu txiki-txiki bat besterik ez da gure mundu kankailu hau; auskalo noiz hasi eta nola bilakatu den denboraren joanean. Bolatxo honen azala da guretzat garrantzizkoa, bere itsaso, lur, eguratsa eta guzti bizitza bermatzen baitu; espezie ta itxura askotako bizidunak daude bertan eta sekulako dinamika denen artean.

Munduaren sorrerari eta eraketari begiratuta denboraren buztanaren azkeneko puntan sortu zen gizadia. Beste hainbat bizidun izango ziren aurretik, noski, txikiak eta handiak, uretakoak ala lur lehorrekoak; baita landareak eta abereak ere. Hasiera haietako arrasto garbirik aurkitu ezin den arren, zientzialariek asmatzen dituzte zenbait teoria eta uste.

Espezie batzuk desagertu dira, baita beste batzuk sortu eta agertu ere; sailkatu gabeak ere oraindik asko izango dira, zalantzarik gabe. Baina espezie garrantzizkoena gizakia izango da, gure ustez behintzat; besteei galdetzerik ez dugunez… Pixkanaka, baina etengabe, ugaltzen joan den espezie bat da gizakia, sarriegi elkar akabatzen saiatu den arren. Zazpi mila milioira iritsita egongo omen da gizabanakoen kopurua, alajaina. Asko da baina, nire ustez, badago oraindik askoz gehiagorentzako lekua, naturaren oparia ondo banatzen jakingo bagenu.  Baina ikusten denez espezie hau ez da animalia oso txintxoa, ezta oso adimenduna ere. Askotan etsai arriskutsua bihurtzen da naturarentzat, beste  bizidunentzat, baita gizakia berarentzat ere; badirudi bere ingurunea izorratzea duela helburu. Gerrak, zapalketak eta gehiegikeriak bazter guztietan eta gizatasuna auzoan. Beste espezietan ez dirudi hainbeste izorramen sortzen denik elkarren artean.

Asko gera baina elkarren onurari gehiago begiratuz goza daiteke bizi-giroa. Ongi zaindu behar genuke natura, bizitzeko beharrezkoak ditugun elementuak eskura izan ditzagun. Helburu hori bermatzeko zein ahalegin gutxi egiten dugun sinestezina da. Gizakiok ez beste espezie guztiek askoz hobeto zaintzen dituzte beren baitako hartu-emanak; denek funtzionatzen dute beren tamaina, izaera eta bestelako berezitasunen arabera, beti ere beren inguruneari ongi egokituta, bai abereak baita landareak ere. Gizakiok gara larri ibiltzen garenak dinamika hori taxuz zaintzen. Mundua dugu hainbeste milaka miloi gizakion etxea edo bizitokia eta natura da gu guztion janaritegia.

Eguraldiaren atarramendua eta beste hainbat baldarkeria badira inguru-mira horretan baina hortxe moldatu behar nola edo hala; baina adierazi nahi dudan moduan asko legoke gure esku moldaketa horretan. Helburu hori ahalik eta hoberen lortzeko geu elkarrekin ongi konpontzea da lehenbiziko lana eta bide batez geure buruarekin bakean bizitzea, izan ere askotan hori ere ez dugu egiten.   

Gaurkoz nahikoa izango dut eta ea hurrengoan jarraitzen diodan gaiari.    

                                                                 JOXE LANDA